Jak urządzić mieszkanie – styl angielski

Choć czasem wydaje się, że styl angielski nie przystaje do współczesnych czasów, wciąż ma się całkiem dobrze – czy to w wiekowej posiadłości, czy w kornwalijskim domku z kamienia albo szeregówce na przedmieściach Londynu. Anglicy uwielbiają tradycję i ponadczasową elegancję, którą łączą z solidnym i praktycznym wzornictwem. Lubią otaczać się zarówno pamiątkami rodzinnymi, jak i praktycznymi przedmiotami.

Połączenie tych dwóch cech tworzy charakterystyczny klimat angielskich domów, w których nikogo nie zdziwi zestawienie wytwornego skórzanego fotela z prostą bieliźniarką. Skąd te sprzeczności? Odpowiedź znajdziemy w historii. Angielska szlachta, która osiedlała się na wsiach, stworzyła potężną klasę ziemiaństwa. Tak znamienite rody potrzebowały odpowiedniej oprawy – ogromnych posiadłości, których wnętrza musiały być dostosowane do trudów wiejskiego życia.

Stąd w stylu angielskim tak częste połączenia klasyki z rustykalnością. Królowa Wiktoria, która rządziła Anglią aż do 1901 roku, podkreślała znaczenie rodziny w życiu Wyspiarzy. Na okres jej panowania przypada rozkwit stylu, który dziś nazywamy angielskim. I choć czasy się zmieniają, te wnętrza będą wyglądały równie dobrze i gustownie za pięć, dziesięć czy dwadzieścia lat.

Angielskie wnętrza to przede wszystkim kwiaty – róże albo polne bukiety, które znajdziemy niemal na wszystkim. Zdobią tapety, zasłony, tapicerkę mebli czy porcelanę. Równie często używa się kraty albo wzoru pasów. I o dziwo te trzy desenie można swobodnie łączyć ze sobą, o ile utrzymane są w podobnej tonacji kolorystycznej. Sofa w kwiaty na tle pasiastej tapety to wcale nie ekstrawagancja!

Oprócz tych trzech bazowych wzorów można spotkać motywy orientalne, które nawiązują do kolonialnej przeszłości - paisley, pawie albo wzory z chińskiej porcelany czy perskich dywanów. Anglicy uwielbiają też polowania, dlatego wzory w stylu angielskim to także myśliwskie motywy, które nanosi się na dekoracje – spaniele, charty albo wyżły mogą zdobić tapety, poduszki czy zastawę. Jeśli to bardziej rustykalna odmiana stylu angielskiego, pojawią się też dekoracje z motywem kur, kogutów, ptaków.

Mimo że przez większość roku Anglicy mierzą się z ponurą, deszczową pogodą, wnętrza domów wcale nie są posępne. Wręcz przeciwnie. Spotkamy w nich głęboką czerwień lub bordo w odcieniu wina, intensywną zieleń albo śliwkowy fiolet. To trio kolorów dobrze czuje się w swoim towarzystwie – można swobodnie je miksować ze sobą w dodatkach, tapicerce albo na wzorach tapet.

Kolory angielskich wnętrz to także pastele – delikatne błękity, żółcienie i zielenie. W połączeniu z naturalnymi barwami drewna, gliny, wanilii, taupe tworzą przytulną mieszankę. Ich monotonię przerywają kolorowe akcenty – czerwone, niebieskie lub zielone detale stolarki okiennej, drzwi lub balustrad. Ciemne wnętrza rozjaśniają także meble malowane na jasne kolory.

Meble i dodatki mają wystarczyć na lata, dlatego wykonuje się je z solidnych, naturalnych materiałów. Mahoń i orzech został wyparty przez bardziej przystępny dąb i drewno z drzew owocowych. Meble z tych gatunków albo lakieruje się lub olejuje na naturalne kolory, bądź też wybarwia farbą kredową. Angielskie wnętrza są też otulone tkaninami – koniecznie naturalnymi, nie ma miejsca na sztuczne syntetyki. Tweed, wełna, len, perkal (czyli bawełna o splocie płóciennym), żakard, welwet królują w oknach i na obiciach.

Na ścianach obowiązkowo boazeria angielska, czyli drewniane panele z płycinami i żłobieniami, które zazwyczaj układa się do maksimum ¾ wysokości ściany i łączy z wzorzystymi tapetami, najlepiej tkaninowymi. Jeśli to wiejska posiadłość albo dom, bywa, że niektóre ściany zdobi odsłonięty kamień, a u sufitu można podziwiać belki stropowe. U styku ściany i sufitu często kładzie się ozdobne listwy sztukateryjne. Na podłodze – szerokie deski albo kamienne płytki.

Im więcej, tym lepiej. Na sofach piętrzą się poduszki – haftowane, we wzorzystych poszewkach albo z żakardowych tkanin. Na stolikach, półkach czy konsolach ozdobne bibeloty – toczone świeczniki, wazony, porcelanowe figurki koni lub chartów albo dekoracyjne ramki ze zdjęciami.

Ściany zdobią ryciny, staroświeckie zegary i lustra. Anglicy dużą wagę przykładają do dekoracji okien – musi być strojnie i na bogato. Grube story przesłaniają okna ze szprosami. Drapuje się je przy pomocy chwostów albo sznurów. Często łączy się je z roletami rzymskimi albo lambrekinami przysłaniającymi karnisze, rzadko z firankami.

Na podłodze grube wełniane dywany, we florystyczne albo orientalne motywy, czasem jutowe chodniki. Wybór oświetlenia podyktowany jest klasyczną elegancją – najczęściej to kryształowe żyrandole, lampy ze szklanymi kloszami albo oprawy z giętego metalu. Nie brakuje też kinkietów albo lamp stołowych delikatnie doświetlających wnętrza. Te ostatnie powinny mieć tkaninowy abażur i podstawę ze szkła, porcelany albo drewna.

Dekoracje w stylu angielskim to także rękodzieło – w każdym z domów musi się znaleźć miejsce na ręcznie haftowaną poduszkę lub obrus. Na ścianach angielskich wnętrz nie brakuje również dekoracyjnych elementów – rodzinne portrety, lustra, zdobione talerze i obowiązkowe zegary peronowe, nadają domom przytulnego, rustykalnego charakteru.

Tradycja i wygoda – te dwie wartości najlepiej określają charakter mebli w stylu angielskim. Pamiątki rodzinne lub zabytkowe sprzęty przekazywane z pokolenia na pokolenie zajmują centralne miejsce w angielskich domach. Kolekcje fajansu lub wazonów zdobionych kwiatami eksponowane są na licznych szafkach, stolikach lub komodach. W takim wnętrzu musi się znaleźć miejsce na biblioteczkę – w salonie albo najlepiej w oddzielnym gabinecie.

Aby było wygodnie, angielskie wnętrze nie może się obejść bez miękkich, tapicerowanych sof i foteli, na których znajdziemy mnóstwo poduszek. Te sofy są niskie i głębokie, aby można było się w nich wygodnie rozsiąść. Obowiązkowo powinien się pojawić również kominek – nawet w sypialni czy łazience. Może być wykonany z kamienia albo odlany z żeliwa. Jeśli nie ma miejsca albo możliwości na takie rozwiązanie, łatwo można zastąpić go gipsową atrapą.

Salon w stylu angielskim

Wstaw sofę z giętymi podłokietnikami na niskich toczonych nóżkach albo taką w stylu Chesterfield, najlepiej z tapicerowanym podnóżkiem, do tego fotel uszak, kwadratowy stolik kawowy z półką oraz ciężki stół z krzesłami windsorskimi lub chippendale. Kredens, biblioteczkę i komodę z szufladami wybierz w naturalnym kolorze drewna albo pomalowane na pastelowe odcienie. Przy kominku ustaw wiklinowy kosz na drewno i żeliwny stojak z pogrzebaczem oraz miotełką.

Sypialna w stylu angielskim

Nad łóżkiem z tapicerowanym zagłówkiem oraz lambrekinem króluje baldachim – na drewnianej ramie albo z udrapowanej tkaniny nad wezgłowiem. W nogach łóżka ławka, tuż przy nim konsola na dekoracyjne drobiazgi. Jeśli tylko w sypialni znajduje się wykusz albo szeroki parapet, obowiązkowo zaaranżuj w nim siedzisko wyłożone poduchami.

Kuchnia w stylu angielskim

Im większa, tym lepiej. Bo zmieści się wyspa, nad którą zawiesisz metalową półkę na garnki i patelnie oraz stół z krzesłami. Fronty szafek mają proste płyciny, metalowe albo porcelanowe uchwyty, do tego kamienny lub drewniany blat. Czasem zamiast części frontów stosuje się dekoracyjne zasłonki. Anglicy lubią mieć dużo bibelotów na wierzchu, nawet w kuchni, dlatego dobrze zaplanować kilka odsłoniętych półek, kredens z gablotką przesłoniętą szkłem albo drucianą siatką – pochwalisz się kolekcją fajansu. Na ścianie nad dużym, ceramicznym zlewem koniecznie zawieszona otwarta drewniana suszarka na talerze. Do tego dodatki: kosz na świeże jaja, uchwyt na butelki z mlekiem, osłonka na imbryk z rustykalnymi wzorami.

Łazienka w stylu angielskim

Centrum to żeliwna wanna na lwich łapach razem z baterią w stylu retro. Taka łazienka ma bardziej przypominać salon kąpielowy, dlatego jest tu miejsce i na kominek, i na fotel oraz lustro w ozdobnej ramie. Umywalka wbudowana jest w solidny kredens łazienkowy albo konsolę.