Rośliny dnia krótkiego

Rośliny dnia krótkiego mogą zakwitnąć tylko wtedy, kiedy w ciągu doby mają ograniczony dostęp do światła (mniej niż ok. 9 godzin). W czasie długiego okresu ciemności w roślinie zachodzą reakcje chemiczne, które pobudzają ją do kwitnienia. Procesy te są bardzo wrażliwe na nadmiar światła i kiedy będzie go zbyt dużo, to wytwarzanie kwiatów zostanie zahamowane. W celu wywołania kwitnienia można zastosować sztuczne zaciemnianie (praktykuje się to szczególnie w warunkach szklarniowych i w hodowlach na dużą skalę). W warunkach domowych także możemy zastosować zaciemnianie, czyli pozbawić roślinę dostępu do świtała na odpowiednio długi czas. Wystarczy zakryć ją nieprzepuszczającym światła pojemnikiem.

Jedne z najpopularniejszych roślin dnia krótkiego to chryzantemy(zwane inaczej złocieniami). Kwitną do pierwszych przymrozków na czerwono, fioletowo, różowo, pomarańczowo, żółto, kremowo, biało. Idealnie nadają się na kwiat cięty, do uprawy pojemnikowej, a także do uprawy w gruncie. Hodowane w domu działają jak naturalny odkurzacz, ponieważ wychwytują z powietrza zanieczyszczenia. W Polsce miesiącem chryzantem jest listopad, to właśnie złocieniami ozdabia się groby na dzień Wszystkich Świętych. Jednak wiele gatunków chryzantem kwitnie także latem. Więcej na temat złocieni w blogu zatytułowanym „Chryzantemy – kwiaty jesieni”.

Równie popularne co złocienie są astry, inaczej zwane marcinkami. Astry mają fioletowe, różowe lub czerwone kwiaty o żółtych środkach i są mrozoodporne. Kwitną do pierwszych przymrozków, dlatego kojarzą się głównie z jesienią. Jednak marcinki mogą kwitnąć przez cały rok.

Późną wiosną (na przełomie maja i czerwca) zakwitają astry alpejskie, które w zależności od odmiany mogą mieć kwiaty białe, różowe lub fioletowe. Wiosenno-letni gatunek to także aster tongolski o fioletowo-niebieskich kwiatach i pomarańczowożółtym środku.

Jeśli chodzi o astry kwitnące jesienią, to na czoło wysuwa się aster nowobelgijski. W zależności od odmiany zakwita na ciemnoniebiesko, jasnoniebiesko, lawendowo, czerwono różowo lub biało. Gatunek ten ma ciemnozielone liście i rośnie dość silnie, tworząc rozłogi, więc jest dość ekspansywny. Warto posadzić także odmiany astrów nowoangielskich, które mają jasnozielone listki i łodygi pokryte włoskami. Astry te mają delikatne kwiaty w różnych odcieniach różu, czerwieni, purpury i fioletu. Charakteryzują się silnym wzrostem i (podobnie jak astry nowobelgijskie) wymagają podpór i podwiązywania. Niskie odmiany astrów krzaczastych można wykorzystać jako rośliny okrywowe, a także posadzić je na skalniakach. Astry te kwitną na różowo, niebiesko lub biało w różnych odcieniach i tworzą zwarte, kolorowe dywany. Aster wrzosolistny ma nie tylko piękne kwiaty, ale także ozdobne, wąskie liście. Zakwita na biało, niebiesko lub różowo. Astry wrzosolistne lubią stanowiska suche, w odróżnieniu od wyżej wymienionych gatunków, które preferują wilgotne i żyzne podłoże. Wszystkie odmiany wymagają za to słonecznych miejsc. Wtedy kwitną najpiękniej.

Ogród ożywi także kwitnąca na żółto nawłoć. W zależności od odmiany roślina ta kwitnie od lipca do października (do pierwszych przymrozków). Nie wymaga okrywania na zimę, ponieważ jest mrozoodporna. Może dorastać nawet do 2 metrów wysokości, ale dostępne są odmiany osiągające jedynie 30-40cm. Nawłoć najpiękniej wygląda posadzona w grupach, tworzy wtedy efektowne, wysokie, żółte kępy. Nadaje się także na kwiat cięty. Można z niej robić również suche bukiety, ponieważ zasuszone kwiaty nawłoci zachowują swój intensywny złoty kolor i wiechowaty kształt. Gatunek ten nie należy do roślin wymagających. Z powodzeniem może rosnąć na stanowiskach słonecznych lub półcienistych, toleruje mało żyzne gleby. Preferuje za to wilgotne podłoże, dobrze znosi nawet tereny podmokłe. Nawłocie są dość ekspansywne i jeśli zdecydujemy się posadzić je w swoim ogrodzie, musimy pilnować, by nie zdominowały innych roślin. Nawłocie rozmnaża się przez podział kłączy oraz przez sadzonki. Lepiej nie dopuścić do rozmnażania generatywnego (z nasion), ponieważ rośliny tak powstałe z reguły nie powtarzają cech rośliny macierzystej. Dojrzewające nasiona powinno się usunąć.

Ciekawą rośliną dnia krótkiego jest topinambur (zwany też słonecznikiem bulwiastym), który kwitnie od wrześniu do listopada. Kwiaty topinamburu są podobne do słonecznika, ale dużo mniejsze. Dzięki temu, że roślina ta dorasta nawet do 3,5m wysokości, nadaje się na dekoracyjne, kwitnące na żółto żywopłoty i szpalery. Topinambur to roślina ozdobna, która ma także zastosowanie w kuchni, w rolnictwie, w farmakologii i w energetyce. A to za sprawą bulw, które wytwarza. Bulwy te są niskokaloryczne (100gr to tylko 20kcal) i zwierają dużo witamin (głównie B i C) oraz minerałów (potas, cynk, fosfor, żelazo). Można z nich robić zupy, sałatki, a nawet frytki, ponieważ przypominają dobrze nam znane ziemniaki. Z bulw słonecznika bulwiastego wytwarza się także leki dla cukrzyków (dzięki dużej zawartości inuliny – wielocukru, który jest bezpieczny dla diabetyków). Rośliny te doskonale nadają się na karmę dla zwierząt: bulwy, łodygi i liście smakują krowom, kozom, owcom, świniom i królikom. Topinambur wykorzystywany jest również jako alternatywne źródło energii. Spalenie 3kg sprasowanej biomasy dorównuje energii wytworzonej przy spaleniu 1kg węgla! Słonecznik bulwiasty może rosnąć na niemal każdej glebie, jest mrozoodporny i dobrze znosi suszę. Jest rośliną ekspansywną, rozmnaża się przez podziemne rozłogi. Często porasta nieużytki i kompostowniki. Możemy go spotkać pod wieloma innymi nazwami: gruszka ziemna (bulwy przypominają kształtem gruszki), cytrus północy (herbata z plasterkiem bulwy topinamburu smakuje podobnie do herbaty z cytryną), karczoch kalifornijski lub karczoch jerozolimski.