Ketmia syryjska

Ketmia (Hibiscus) to roślina należąca do rodziny ślazowatych. Obecnie znanych jest ponad 200 gatunków hibiskusów, jednym z najbardziej popularnych jest ketmia syryjska (Hibiscus syriacus). Krzew ten w naturze rośnie w cieplejszych rejonach Azji Wschodniej (Chiny, Tajwan). Jest oficjalnym kwiatem-symbolem Korei Południowej, widnieje nawet w godle narodowym tego kraju. Ketmia syryjska jako roślina ozdobna uprawiana jest w wielu częściach świata, spotkać ją można także w Polsce. Swą popularność zawdzięcza niezwykle dekoracyjnym kwiatom barwy białej, różowej, czerwonej, fioletowej, kwiaty mogą być także dwubarwne. Ketmie syryjskie kwitną dość późno – od sierpnia do października, więc mogą być ozdobą ogrodu także wtedy, kiedy gatunki w większości już przekwitły.

Ketmie syryjskie to wolno rosnące krzewy, które zrzucają liście na zimę. W warunkach naturalnych ketmie syryjskie dorastają do około 3 m wysokości i 2,5 m szerokości, jednak w naszym klimacie są nieco mniejsze – osiągają około 1,5-2 m wysokości przy średnicy dochodzącej do około 1-1,5 m. Rośliny te mają sztywne, wyprostowane pędy, często uprawiane są w formie szczepionej na pniu.

Liście ketmii syryjskiej mają barwę szarozieloną lub ciemnozieloną, są trójklapowe i ząbkowane, w kształcie jajowate lub romboidalne i dorastają do 5-10 cm długości. Liście rozwijają się wiosną dosyć późno, na jesieni żółkną i opadają.

W czerwcu na ketmii syryjskiej zaczynają pojawiać się pąki kwiatowe, jednak rośliny zaczynają kwitnąć dopiero w sierpniu, a kwitnienie może trwać nawet do października. Wprawdzie pojedyncze kwiaty żyją tylko przez 1-2 dni, ale rozwijają się stopniowo i jest ich bardzo dużo, więc kwitnące hibiskusy przez długi czas mogą stanowić barwną ozdobę ogrodu. Co ciekawe kwiaty ketmii zamykają się na noc – jest to dość charakterystyczna cecha roślin wywodzących się z cieplejszych rejonów świata.

Kwiaty ketmii przypominają kształtem kwiaty malwy (dzwonkowate), są efektowne, duże (osiągają średnicę nawet 10 cm). Osadzone są pojedynczo w kątach liści, mogą być pojedyncze, pełne lub półpełne. Kwiaty ketmii (w zależności od odmiany) mogą być jednobarwne (białe, żółte, różowe, czerwone, fioletowe, niebieskie) lub dwubarwne. Ponadto mają ozdobne, długie słupki, które wystają spomiędzy płatków.

Owocem ketmii syryjskiej jest pięcioklapowa torebka, w której znajdują się płaskie, pokryte woskami nasiona.

Ketmia syryjska wymaga stanowiska ciepłego, słonecznego i osłoniętego przed wiatrem. Najlepsze będzie zaciszne miejsce przy południowej ścianie budynku. Krzew ten nie jest do końca odporny na mróz, szczególnie egzemplarze młode wymagają okrycia na zimę. Okrywamy także rośliny starsze, kiedy zima jest bardzo mroźna i bezśnieżna.

Hibiskus najlepiej rośnie w podłożu próchnicznym, żyznym, wapiennym (o odczynie lekko zasadowym), piaszczystym, ale wzbogaconym kompostem. Gleba powinna być dostatecznie wilgotna, ale też przepuszczalna i dobrze zdrenowana. Ketmia syryjska bardzo źle znosi suszę, więc musimy zadbać o to, aby podłoże wokół niej było stale lekko wilgotne. Z drugiej strony roślina ta nie może być zalewana, stąd konieczność drenażu. Ketmie nie lubią zraszania, dlatego w trakcie podlewania nie należy polewać ich liści ani kwiatów. Najlepiej wokół roślin zamontować linię kroplującą, która dostarczy hibiskusom odpowiedniej ilości wody w optymalnych dawkach, uzależnionych od pogody.

Ketmie syryjskie bardzo dobrze reagują na nawożenie nawozami organicznymi, ale można też zastosować wieloskładnikowe nawozy mineralne.

Hibiskusy można sadzić jesienią lub wczesną wiosną. Stanowisko przed sadzeniem należy odchwaścić i oczyścić, a glebę wzbogacić kompostem lub obornikiem. Po posadzeniu glebę wokół sadzonki ugniatamy, a roślinę obficie podlewamy.

Ketmie syryjskie rozmnażać można z sadzonek zielnych pobieranych wczesnym latem albo przez ukorzenianie pędów bocznych na jesieni.

Ketmie syryjskie warto na wiosnę przycinać – w marcu lub kwietniu wykonujemy cięcie odmładzające i formujące, usuwamy też pędy przemarznięte, połamane, uszkodzone, suche. Warto też przyciąć rośliny młode, świeżo posadzone, aby pobudzić je do wzrostu i wytwarzania nowych pędów. Ketmia syryjska ma formę wielopniowego krzewu, jednak roślinę można także prowadzić w formie jednopniowego drzewka. Aby osiągnąć formę drzewka, wybieramy jeden silny, środkowy pęd, a pozostałe pędy wycinamy. Co roku na wiosnę wycinamy wszystkie boczne pędy, a gałązki na szczycie przycinamy, nadając im formę kuli. Warto też systematycznie usuwać przekwitłe kwiatostany – poprawi to estetykę rośliny i wydłuży kwitnienie.

Ketmie syryjskie mogą być narażone na choroby grzybowe korzeni, ponieważ preferują dość wilgotne podłoże. Aby uratować rośliny, chore korzenie usuwamy, a krzewy podlewamy roztworem zawierającym środek grzybobójczy.

Hibiskusy mogą być atakowane przez szkodniki takie jak: mączliki, mszyce, przędziorki, wełnowce.

Ketmie syryjskie swą popularność zawdzięczają dość późnemu okresowi kwitnienia (sierpień-październik) oraz barwnym, dużym kwiatom, które mogą być białe, żółte, różowe, czerwone, fioletowe, niebieskie.

Hibiskusy najpiękniej wyglądają posadzone pojedynczo lub w niewielkich grupach w miejscach zacisznych i osłoniętych od wiatru. Z ketmii można również stworzyć luźny, nieformowany, kwitnący żywopłot. Można także uprawiać je w formie szczepionej na pniu lub w formie niewielkiego drzewka (wymaga to jednak odpowiedniego przycinania). Hibiskusy nadają się również do uprawy w pojemniku, jednak na zimę należy przenieść je do jasnego, chłodnego i suchego pomieszczenia o temperaturze około 10 stopni.

'Blue Bird' – odmiana o niezwykle dekoracyjnych niebiesko-fioletowych kwiatach, które u nasady płatków mają barwę ciemnej czerwieni.

'Caerules' – odmiana o kwiatach niebieskich.

'Diana' – odmiana o dekoracyjnych, białych kwiatach, których płatki są faliste, nieregularne.

'Dorothy Crane' – odmiana o białych kwiatach z czerwonym oczkiem.

'Hamabo' – odmiana o kwiatach różowych z czerwonym oczkiem.

'Helena' – odmiana o kwiatach barwy różowej, z czerwonym oczkiem.

'Jeanne d'Arc' – odmiana o podwójnych kwiatach barwy białej.

'Lavander Chiffon' – odmiana o kwiatach podwójnych barwy fioletowo-liliowej.

'Meehanii' – odmiana o dekoracyjnych, różowo-fioletowych kwiatach ozdobionych czerwonym oczkiem.

'Pink Giant' – jedna z wyższych odmian, dorasta do około 3 m wysokości. Kwiaty barwy różowej.

'Red Heart' – odmiana o kwiatach dwubarwnych: białych z różowym środkiem.

'Rubis' – odmiana o kwiatach różowych, czerwieniejących u nasady płatków.

'Totus Albus' – odmiana o kwiatach białych.

'Woodbridge' – odmiana o dużych, różowych kwiatach, czerwieniejących u nasady płatków.