Ogniki szkarłatne

Ognik szkarłatny (Pyracantha coccinea) w środowisku naturalnym występuje w Europie południowej, gdzie panuje cieplejszy klimat. Spotkać go jednak można także w Azji Mniejszej oraz w górach Kaukazu. Jest to roślina dość łatwa w uprawie, więc z powodzeniem można te krzewy hodować także w polskich ogrodach. Warto posadzić je tam, gdzie zimy są najłagodniejsze, czyli w południowo-zachodniej, zachodniej i północno-zachodniej części naszego kraju. Na pozostałych terenach krzewy te mogą przemarzać, więc na zimę należy je osłaniać przed mrozem i wysuszającym wiatrem. Jeśli jednak roślina przemarznie, przycinamy pędy aż do żywej tkanki, powinny odbić. Regeneracja niemniej następuje dosyć wolno.

Ogniki to rozłożyste krzewy, które mogą osiągać około 2-3 m wysokości. Mają wyprostowane, sztywne pędy pokryte bardzo ostrymi cierniami długości około 1,5 cm. Mogą stanowić ozdobę ogrodu niemal przez cały rok. Skórzaste, lśniące liście barwy ciemnej zieleni nie opadają w czasie bardzo łagodnych zim. Na południu Europy ogniki to rośliny zimozielone, które nigdy nie gubią liści. Kiedy jednak zima jest mroźna i wietrzna, listki stają się brązowo-rude, usychają i opadają. Wiosną krzew szybko staje się zielony. Od maja do połowy czerwca rośliny pokrywają się licznymi, białymi kwiatami, które zebrane są w gęste baldachy. Ogniki to rośliny miododajne, więc ich kwiaty chętnie odwiedzane są przez owady zapylające. Krzewy najpiękniej wyglądają jednak późnym latem (sierpień-wrzesień), kiedy zaczynają dojrzewać owoce. Male kuleczki w jaskrawych barwach przypominają owoce jarzębiny i mogą być żółte, pomarańczowe oraz czerwone (w zależności od odmiany). Barwne owoce są ozdobą krzewu przez całą zimę, a nawet wczesną wiosną i stanowią cenne pożywienie dla ptaków.

Krzewy te najlepiej rosną i najpiękniej owocują na stanowiskach słonecznych. Należy je sadzić w miejscach ciepłych, zacisznych i osłoniętych od mroźnych, wysuszających wiatrów. Preferują gleby piaszczysto-gliniaste, żyzne, przepuszczalne i próchnicze, o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym. Nie należy ich sadzić w podłożu stale wilgotnym, ponieważ może to doprowadzić do przemarznięcia krzewu zimą. Ogniki dobrze za to znoszą suszę i zanieczyszczenia powietrza i spaliny, dlatego idealnie nadają się do posadzenia w warunkach miejskich. Trzeba dobrze przemyśleć, gdzie chcemy posadzić te dekoracyjne rośliny, ponieważ ogniki bardzo źle znoszą przesadzanie. Kiedy jednak zajdzie konieczność przesadzenia starszych egzemplarzy, roślinę po posadzeniu należy bardzo silnie przyciąć i podlać. Nie powinna być także wystawiana na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Młode rośliny najlepiej sadzić wczesną wiosną lub na jesieni. Ogniki są dość podatne na zarazę ogniową i parcha. Należy je więc obserwować, czy nie pojawiły się objawy tych groźnych chorób oraz profilaktyczne opryskiwać odpowiednimi środkami ochrony roślin.

Ogniki szkarłatne najpiękniej wyglądają posadzone pojedynczo lub w niewielkich grupach. Warto posadzić obok siebie egzemplarze o różnokolorowych owocach. Karminowoczerwone, pomarańczowe lub jasnożółte kuleczki pięknie wyglądają na tle ciemnozielonych liści. Ogniki szkarłatne sadzić można także przy płotach i ścianach budynków. Najlepiej będą się czuły posadzone od strony południowej lub zachodniej, gdzie jest duże nasłonecznienie.

Rośliny te dobrze znoszą przycinanie, dlatego nadają się także na formowane lub nieformowane żywopłoty. Cierniste szpalery najlepiej prezentować się będą w dużych ogrodach, w parkach lub posadzone przy ulicach. Rośliny na żywopłot nieformowany przycinamy tylko raz w roku, na wiosnę (najlepiej w marcu). Usuwamy wtedy przemarznięte, suche i stare pędy. Niskie (do około 1 m wysokości), gęste żywopłoty formowane przycinać należy dwa razy w roku: po kwitnieniu (przeważnie w czerwcu) oraz późnym latem (koniec sierpnia), tak aby pędy zdążyły zdrewnieć przed zimą.

Najpiękniejsze odmiany ognika szkarłatnego to np.:

‘Golden Charmer' – jest to bardzo gęsty krzew, który jesienią zdobią liczne ciemnożółte lub pomarańczowo-żółte owoce. Odmiana ta jest odporna na choroby.

‘Orange Charmer’ – krzewy tej odmiany są rozłożyste i mają duże owoce barwy ciemnopomarańczowej. Odmiana ta jest dość odporna na mróz.

‘Orange Glow’ – odmiana ta ma smukłe, sztywne i wyprostowane pędy, które mogą osiągać nawet 3m wysokości. Owoce są drobne i mają barwę pomarańczową lub pomarańczowo-czerwoną. Odmiana ta jest dość wrażliwa na mróz, dlatego wymaga okrycia na zimę. Roślina jest za to dość odporna na choroby.

‘Red Column’ – silnie rosnąca odmiana o kolumnowym pokroju. Ma intensywnie czerwone owoce i jest odporna na parch.

‘Soleil d’Or’ – odmiana ta nadaje się do małych ogrodów, ponieważ osiąga niewielkie rozmiary (około 1,5m wysokości). Ten rozłożysty krzew ma jasnozielone liście i duże, jaskrawożółte owoce. Odmiana odporna na choroby i mróz.