Podłoga z desek na legarach - właściwości i sposoby montażu

Podłoga na legarach to tradycyjny sposób montażu posadzki, polegający na układaniu desek na belkach nośnych (legarach), które są rozmieszczone równomiernie na podłożu. Legary najczęściej są wykonane z drewna i służą jako podwyższenie podłogi nad podstawą wykonaną np. z betonu lub ubitej ziemi. Takie rozwiązanie charakteryzuje się dobrą izolacją cieplną i akustyczną, a także umożliwia ukrycie dodatkowych instalacji w podłodze (np. elektrycznych lub hydraulicznych). Umiejętnie wykonany remont starej podłogi na legarach daje efekt sprężystości i sprawia, że posadzka jest łatwa w renowacji. Tutaj należy również pamiętać, że takie prace wymagają wcześniej starannego wypoziomowania legarów oraz odpowiedniej wentylacji przestrzeni podpodłogowej, aby zapobiec zawilgoceniu.

To pierwsza warstwa, od której trzeba zacząć prace. Jest niezbędna, jeśli układamy podłogę na stosunkowo świeżej wylewce i gdy nie mamy pewności, co do stanu wysuszenia materiałów drewnianych. Hydroizolacja zabezpieczy przed potencjalnymi odkształceniami, spowodowanymi odparowywującą wodą, dlatego warto ją zastosować dla własnego komfortu. Do tego celu używa się foli paraizolacyjnej, którą układa się płasko na stropie.

Zanim opiszemy jak wypoziomować podłogę na legarach, warto dowiedzieć się, czym dokładnie są legary. To drewniane belki podtrzymujące deski podłogowe, które mocuje się na stropie, ewentualnie przez warstwę hydroizolacji. Najczęściej stosuje się legary sosnowe lub świerkowe, które powinny być zaimpregnowane ciśnieniowo przeciwko wilgoci i działaniu szkodników. Układa się je co 50-60 cm w poprzek do linii desek podłogowych. Można je jedynie oprzeć o podłogę lub przymocować za pomocą wkrętów. Każda belka musi być dokładnie wypoziomowana – ułatwią to plastikowe kliny, które umożliwiają regulację wysokości z dokładnością do 0,5 mm. Poziomnicę należy ustawić zarówno wzdłuż legara, jak i w poprzek opierając ją na sąsiadujących belkach. Tylko wówczas podłoga będzie równa. Ważne jest by ułożone legary nie dotykały ścian.

Aby posadzka była wygłuszona, niezbędna jest warstwa izolacyjna, najlepiej z wełny mineralnej (najlepsza jest o małej gęstości) lub maty podłogowej wykonanej z pianki. Czasem stosuje się w tym celu filc. Warstwę izolacji akustycznej układa się płasko między legarami. Jej warstwy muszą wystawać ponad legary na wysokość około 1 cm. Aby zapobiec wydzielaniu się pyłu z wełny mineralnej, w czasie chodzenia po podłodze, można przykryć ją folią paroprzepuszczalną. Warto to zrobić zwłaszcza, gdy w domu mieszkają alergicy.

Układa się je w poprzek rusztu tworzonego przez legary. Do użytku domowego najczęściej stosuje się deski grubości 2,2 – 3,2 cm w wyprofilowanymi krawędziami na wpust i wypust. Dzięki temu sprawnie się je łączy. Dla stabilności każdą deskę mocuje się do legarów za pomocą wkrętów do drewna, o długości 4-5 cm (należy je wkręcić pod kątem przez wpust w desce). Można też do tego celu użyć gwoździ, ale wówczas zwiększamy szanse na skrzypienie podłogi.

Ponieważ deski będą pracowały, czyli kurczyły się i rozszerzały, nie można układać ich przy samej ścianie, należy zostawić szczelinę dylatacyjną o wymiarach 1 cm z każdej strony. Po zamontowaniu desek trzeba je wycyklinować, a następnie zabezpieczyć lakierem, olejem lub woskiem. Nadadzą im one efektowny wygląd i tym samym zabezpieczą przed uszkodzeniami czy wnikaniem brudu. Należy wybrać taki produkt wykończeniowy, który będzie najlepiej dopasowany do danego pomieszczenia i częstotliwości jego użytkowania.

Szczeliny dylatacyjne przy ścianach trzeba jeszcze zamaskować listwami wykończeniowymi. Mamy do dyspozycji różnego rozmiaru listwy w kolorze naszych desek. Możemy je przybić, przykręcić lub przykleić do ściany klejem. UWAGA! Nie wolno przytwierdzić ich do desek podłogowych, ponieważ będą odchodzić od ściany w czasie kurczenia się drewna.

Kluczem do pięknej posadzki jest odpowiednio wypoziomowana podłoga na legarach. By to zrobić, najpierw należy równomiernie rozmieścić legary na podłożu, zachowując odpowiednią odległość między nimi (zwykle 40-60 cm). Następnie, za pomocą poziomicy, należy sprawdzić, czy belki są równo ustawione. Jeśli któryś z legarów jest zbyt niski, można podłożyć pod niego kliny z drewna lub specjalne podkładki regulacyjne, aż do uzyskania poziomu. W przypadku zbyt wysokich elementów należy je odpowiednio zeszlifować lub podciąć. Po wstępnym wypoziomowaniu warto ponownie sprawdzić poziom wzdłuż całej długości legarów, aby mieć pewność, że są one równo ustawione, co zagwarantuje stabilną i prostą podłogę. Na koniec można wykonać ostateczny montaż polegający na solidnym przymocowaniu legarów do podłoża.

Podłoga na legarach czy wylewka?

Podłoga na legarach i podłoga na wylewce to dwa różne sposoby konstrukcji podłóg, a ich wybór zależy od specyfiki budynku oraz oczekiwań użytkownika. Podłoga na legarach sprawdza się w przypadku drewnianych stropów lub tam, gdzie chcemy uzyskać dobrą izolację akustyczną i termiczną, a także ukryć instalacje pod podłogą. Takie rozwiązanie pozwala uzyskać lekko sprężystą powierzchnię oraz łatwe możliwości renowacyjne. Wylewka betonowa tworzy natomiast trwałe i solidne podłoże pozwalające uzyskać gładkie wykończenie np. pod panele lub płytki podłogowe. Wybór konkretnej metody zależy m.in. od przeznaczenia pomieszczenia, budżetu i efektu, jaki chcemy uzyskać.

Czy można kłaść płytę OSB na podłogę bez legarów?

Płyta OSB może być stosowana jako podłoga bez legarów, jeśli zostanie ułożona bezpośrednio na równym i stabilnym podłożu, takim jak np. wylewka betonowa. Płyta OSB może pełnić funkcję warstwy wykończeniowej lub jako podkład pod panele. Należy je układać z przerwami dylatacyjnymi wzdłuż ścian, a poszczególne elementy trzeba mocować do podłoża przy pomocy kleju montażowego lub wkrętów. Taka konstrukcja zapewnia solidną i stabilną podłogę.