Odprowadzenie spalin

Odprowadzanie spalin z instalacji kominowych w budynku jest konieczne. Podstawowym elementem systemu jest komin, przez który spaliny mogą wydostać się na zewnątrz. Poza tym instalacja składa się z rur odprowadzających, trójników, złączek, kolanek, odkraplaczy, daszków oraz przejść. Wszystkie te elementy pozwalają odprowadzać spaliny w optymalny sposób.

Odprowadzanie spalin – rodzaje kominów

Przez komin spaliny wydostają się na zewnątrz. Od niego zależy skuteczność całej instalacji.

• Kominy murowane, o przekroju kwadratowym, prostokątnym lub okrągłym, to standard. Niezależne kanały w takich kominach służą do odprowadzania spalin z różnych źródeł (kotła grzewczego lub kominka). Wielkość murowanych kominów często zależy od rozmiarów cegieł, więc gabaryty przewodu odprowadzającego spaliny bywają niekiedy zbyt duże. Zbyt duży komin generuje straty ciepła. Poza tym murowane kominy cechują się umiarkowaną odpornością na czynniki chemiczne (kwasy) i ogień.
• Komin jednościenny – w celu wzmocnienia murowanych kominów, można je wyłożyć od wewnątrz stalowymi rurami, tworzącymi tzw. jednościenny komin żaroodporny i kwasoodporny. Nie zawsze można jednak postawić tego typu konstrukcję. Można ją zastosować w przypadku kominów o szerokości co najmniej 14 x 14 cm lub średnicy wynoszącej ponad 15 cm. Do kominów o mniejszych wymiarach nie należy podłączać dodatkowej instalacji kominkowej – wtedy trzeba wybudować oddzielny komin dwuścienny.
• Komin dwuścienny – jest wykonany z grubych, stalowych rur żaroodpornych. Ma znacznie większą wytrzymałość niż kominy jednościenne. Jego szerokość można dostosować do danego kominka oraz rodzaju opału. Generuje też mniejsze straty ciepła niż kominy innego typu.

Podłączenia instalacji spalinowej do komina

W niektórych sytuacjach podłączenie odprowadzenia spalin do komina może być problematyczne, dlatego całą instalację trzeba dokładnie zaplanować. O czym należy pamiętać?

• Odpowiednie przekroje – średnica rury wylotowej, odprowadzającej spaliny z kominka, powinna być taka sama jak średnica przewodów kominowych. Zbyt szeroki wylot zakłóca ciąg kominowy, zbyt wąski może powodować cofanie się spalin i dymu do pomieszczenia. Takie instalacje powinny być jak najprostsze, pozbawione zakrętów, przewężeń, załamań itp.
• Odległość kominka od komina – najlepiej, aby kominek znajdował tuż przy głównym przewodzie kominowym. Jeżeli jest to niemożliwe (np. ze względu na podłączanie kominka w już istniejącym budynku), obie instalacje należy usytuować możliwie jak najbliżej (maksymalna odległość to kilkanaście centymetrów).
• Prawidłowy ciąg kominowy – skuteczność odprowadzania spalin zależy od kilku czynników, a jednym z nich jest odpowiednie podłączenie instalacji spalinowej do głównego komina. Nie można też przekraczać określonych parametrów, np. odchylenia instalacji przekraczającego 30°, co prawdopodobnie zakłóciłoby prawidłowy ciąg i spowodowało cofanie się spalin do pomieszczenia.
• Odpowiednia wysokość komina – na ciąg kominowy wpływ ma wysokość komina. Nie może być on zbyt krótki. Odległość między przyłączonym przewodem spalinowym a wylotem komina powinna wynosić co najmniej 4 m.
• Jakość wykonania komina i przyłącza – najważniejsza jest szczelność komina i jakość połączeń wewnętrznych. Wszystkie połączenia powinny tworzyć gładką, wewnętrzną płaszczyznę, na której osadza się stosunkowo niewiele zanieczyszczeń.

Kominy buduje się z ceramiki oraz stali. Cegły i ceramiczne odlewy są tradycyjnymi i nadal dość popularnymi materiałami. Stal jest odporna na duże wahania temperatur, całkowicie żaroodporna, a przy tym wytrzymała. Zachowuje szczelność nawet wówczas, gdy zapali się sadza w kominie. Pod wpływem ognia ceramiczne kominy kruszą się i pękają.