Zaprawy murarskie
Dowiedz się więcej
Tradycyjne zaprawy murarskie to mieszanka wody, piasku i cementu w różnych proporcjach, które zależą od przeznaczenia spoiwa. Zaprawę można wykonać samodzielnie lub – lepiej – nabyć gotową, suchą mieszankę do rozrobienia z wodą. Każda zaprawa powinna być wytrzymała i łatwo urabialna. Poza tym musi dobrze przylegać do podłoża i mieć odpowiednie do przeznaczenia zaprawy parametry techniczne.
Zaprawy murarskie – rodzaje
Wśród zapraw specjalistycznych można znaleźć te przeznaczone do zastosowania w konkretnym miejscu lub do pracy wyłącznie z jednym rodzajem materiału.
- Zaprawa szamotowa – klejowa zaprawa służąca do murowania cegieł szamotowych i klejenia płytek do obudowy pieców, kominków, palenisk, wędzarni.
- Pianoklej do murowania – jednoskładnikowy produkt przeznaczony do cienkospoinowego murowania różnych materiałów. Można używać go do wznoszenia ścian nośnych i działowych z betonu komórkowego czy ceramiki szlifowanej. Cechuje się bardzo dobrą przyczepnością do podłoża i zapewnia wysoką izolacyjność termiczną spoin (eliminuje mostki cieplne w murze). Jest odporny na działanie pleśni i grzybów.
- Zaprawa murarska do betonu komórkowego – zaprawa klejowa cienkowarstwowa, przeznaczona do budowy murów z bloczków komórkowych i silikatowych (wapienno-piaskowych).
- Zaprawa murarska do klinkieru – składa się z mieszanki cementu, wypełniaczy i dodatków modyfikujących. Przeznaczona jest do wznoszenia ścian z cegły klinkierowej. Przy jej użyciu można tworzyć spoiny o grubości 6-40 mm. Jest łatwa w obróbce i ma dobrą przyczepność.
Zaprawy murarskie – właściwości
Dostępne zaprawy murarskie przeznaczone są do różnych zastosowań – w zależności od ich właściwości. Większość z nich można przyporządkować do jednego z czterech podstawowych rodzajów zapraw.
- Zaprawa murarska cementowo-wapienna – najbardziej uniwersalna zaprawa murarska. Łączy zalety zapraw cementowych i wapiennych. Ma dobrą urabialność (cecha zapraw wapiennych), jest wytrzymała, a ponadto szybko wiąże (to z kolei atut zapraw cementowych). Jest to zaprawa wiążąca na powietrzu i w wodzie. Może być stosowana wewnątrz i na zewnątrz. Dzięki dodatkowi wapna wydłuża się czas wiązania i pracy z zaprawą. Stosowana powszechnie do robienia tynków, gładzi, murowania ścian i fundamentów.
- Murarska zaprawa cementowa – jedna z częściej używanych zapraw murarskich. Zawiera cement portlandzki. Twardnieje na powietrzu i w wodzie. Jest wytrzymała, mało nasiąkliwa, a z odpowiednimi dodatkami – wodoszczelna i urabialna. Najczęściej dodaje się do niej mączkę dolomitową lub żużlową, ciasto wapienne, popioły lotne. Stosowana jest jako spoiwo do murowania ścian (również nośnych – podlegających dużym obciążeniom), do murowania fundamentów, robienia wylewek czy obrzutek (pod tynki). Ze względu na wyższą cenę, używana nieco rzadziej niż zaprawy cementowo-wapienne.
- Zaprawa murarska wapienna – spoiwem jest tu ciasto wapienne, a sama zaprawa twardnieje pod wpływem działania dwutlenku węgla. Proces ten jest powolny (trwa kilka lat). Można go przyspieszyć za pomocą gorącego gazu zawierającego dwutlenek węgla. Niestety zaprawy wapienne szybko niszczeją pod wpływem niekorzystnych warunków zewnętrznych. Mają dobre właściwości izolacyjne, ale również dużą nasiąkliwość i mniejszą wytrzymałość od zapraw cementowych.
- Murarska zaprawa gipsowa – ze względu na dużą nasiąkliwość, jest stosowana głównie wewnątrz pomieszczeń. Może być używana, o ile wilgotność powietrza nie przekracza 65%. Jej właściwości zależą od proporcji użytych składników. Dzięki dodatkowi ciasta wapiennego lub wapna hydratyzowanego powstaje zaprawa gipsowo-wapienna o właściwościach podobnych do zaprawy typowo wapiennej. Najczęściej zawiera również dodatki opóźniające czas wiązania. Używana do typowych zastosowań wewnętrznych: murowania ceramicznych i gipsowych ścianek działowych, robienia gładzi itp.
Na co jeszcze zwrócić uwagę przy zakupie zaprawy murarskiej?
Wybierając odpowiedni rodzaj spoiwa, głównym parametrem, na który należy zwrócić uwagę, jest wytrzymałość na ściskanie – oznaczona symbolami od M2 do M20. Jest to tak zwana marka zaprawy. Wskazuje ona minimalną wytrzymałość spoiwa mierzoną po 28 dniach. Parametr podawany jest w MPa (megapaskalach) – np. spoiwo z oznaczeniem M10 ma wytrzymałość równą 10 MPa.
